Gouwenaar Joop Blaazer heeft een rijke fantasie.

De genealogische fantasie kent geen grens.
In de week van 20 juli 2005 verscheen er in het Gouds Nieuwsblad een eerste artikel van een zesdelige reeks met als titel " Gouwenaar spioneert voor de prins" van de hand van ene Joop Blaazer. Hij beweert in deze reeks dat hij aan de hand van de journaals van het Staatse Leger Pierre Lafeber bijna van dag tot dag kon volgen. Blazer beweert zelfs te weten, dat de ene arm van Pierre langer was dan de andere. Blaazer heeft niet geschroomd om feiten en verzinsels door elkaar te husselen tot een smeuïg verhaal.
Met de werkelijkheid heeft dit verhaal echter helemaal niets meer te maken.

Jawel, er was een Pierre Lafeber, die op 13 december 1636 in de Waalse Kerk te Gouda trouwde met de weduwe Jeane de l’ Islemoine. Zijn vader heette inderdaad Jean en hij was afkomstig uit Valenciennes en hij was inderdaad soldaat in dienst van het Staatse leger (het regiment van kolonel d’Hauterive).  Dat stond ook in de inschrijving van zijn huwelijk in het trouwboek van de Waalse Gemeente.
(gepubliceerd op mijn website stamreeksLafeber).

Maar dan houden de feiten ook wel op. Er zijn geen journaals, waarin de daden van Pierre worden beschreven. Wel heeft Blaazer rijkelijk geput uit het standaardwerk over het Staatse Leger van de hand van de historici F.J.G. ten Raa en F. den Bas. Bijna letterlijk volgt hij de beschrijving uit dit standaardwerk, zonder deze bron overigens te noemen. (zie : mijn website: Hauterive). Nergens in deze beschrijvingen wordt ook maar gerept van een soldaat Pierre Lafeber. Van dagboeken van deze soldaat kan ook geen sprake zijn. Hij kon zijn eigen naam niet eens schrijven. Zijn vrouw en hijzelf ondertekenden hun testament in 1671 met een kruisje. Pierre was ook zeker geen zoon van het echtpaar Jean La Febre en Margrite Moreau. Mijn eigen archiefonderzoek in de doopboeken van Valenciennes leverde helaas geen doopinschrijving op van Pierre. Ook niet als kind van dit echtpaar.  Ook de welstand van vader Jean komt rechtstreeks uit de duim van de heer Blaazer.
Voor een overzicht van de dopen van alle kinderen van een Jean La Febre (of welke schrijfvariant ook) verwijs ik naar mijn website
dopenValenciennes). Wellicht was Joop Blaazer in de veronderstelling dat niemand zijn beweringen uit Valenciennes zou (kunnen) natrekken ?

Van enige familierelatie met de andere reeds langer in Gouda wonende Lafebers is ook geen sprake (althans een dergelijke relatie kan niet bewezen worden).  Niet zo verwonderlijk omdat de franse naam Le Febre niet meer dan een beroepsnaam is geweest en “de smid” betekent (zie o.a. Nederlandse familienamen Databank van het Meertens Instituut). Voor het vaandrigschap van Pierre, zijn spionagerol (in de vermomming van hoedenmaker) en zijn onderscheiding zijn in de Nederlandse archieven geen bronnen te vinden.

Samenvattend : de artikelenreeks in het Gouds Nieuwsblad over Pierre Lafeber is gebaseerd op een door de heer Blaazer bij elkaar gefantaseerd verhaal, dat nergens onderbouwd wordt door feitelijke bronnen.

In mijn persoonlijk archief bevindt zich overigens een brief d.d. 1 maart 1988 van deze zelfde meneer Blaazer, die bol staat van de onzinnige beweringen over Pierre Lafeber en waar ook toen al geen enkele onderbouwing voor werd aangeleverd. Het is jammer dat hij nu een podium gekregen heeft waarop hij zijn verdichtsels als een serieus historisch verhaal mag presenteren.

Ik heb de redactie van het Gouds Nieuwsblad geadviseerd om het materiaal van de heer Blaazer ter beoordeling voor te leggen aan de bij uitstek deskundigen op dit gebied, t.w. het streekarchief Midden Holland te Gouda.

Op 27 juli 2005 verscheen het tweede artikel in deze reeks,
maar nu vergezeld van de volgende waarschuwing van de zijde van de redactie van het Gouds Nieuwsblad :

"Let op!
Naar aanleiding van reacties op het eerste verhaal, hebben wij begrepen dat
veel gegevens in het verhaal over Pierre La Febre niet kunnen worden
onderbouwd door feitelijke bronnen. Een lezer die onderzoek deed naar
hetzelfde onderwerp, trekt het in twijfel of Pierre La Febre wel spion was
voor de prins. Het Gouds Nieuwsblad heeft nu besloten de verhalenserie
verkort voort te zetten. De verhalen moeten worden gezien als geromantiseerd
geschiedenisverhaal en niet als historisch document".

Jan Lafeber

Terug naar stamreeks