• o.a. in de nieuwsgroep genealogie in de benelux op internet en door
• de Consumentenbond, 
• het Centraal Bureau voor Genealogie,
• in diverse kranten o.a. BN/De Stem,
• Twentsche Courant Tubantia,
• Dagblad van het Noorden,
• het Noordhollands Dagblad,
• Trouw en
• AD enz.
• Ook het programma "Opgelicht" van de Tros besteedde hier aandacht aan.

De beruchte stamboom-oplichter Willem Lambertus, alias Willem L.J.J. Pince, is weer actief.
Duizenden Nederlanders zijn weer benaderd over zijn ‘aanbieding’: een te boek gestelde familiegeschiedenis en een ‘prachtig familiewapen’.

In België zijn destijds 20.000 mensen op een dergelijk aanbod ingegaan, wat ‘Willem Lambertus’ een een miljoen euro opleverde.
Willem Lambertus belooft dat in mijn familiekroniek ook mijn eigen naam, als nazaat van dit oude geslacht zal voorkomen.

Wie wil zoiets nou niet?

Nou ja, mijn familie heeft zelf ooit ook genealogisch onderzoek gedaan.
En bij dat onderzoek naar dit hardwerkende Brabantse boerengeslacht is men nooit op zoiets als een familiewapen gestuit.
Willem Lambertus moet behoorlijk geniaal zijn dat hij het gevonden heeft, want het bestaat gewoon niet.

Lambertus verzendt zijn aanbiedingen in op naam gestelde brieven.
Voor een bedrag van 50 euro kan de geadresseerde de geschiedkundige ontwikkeling van zijn geslacht en familienaam ontvangen.

Daar wordt gratis een familiewapen bijgeleverd, dat voor 15 euro wordt ingelijst in massief hout.

De afzender, Willem Lambertus, ‘voorzitter van de Stichting Genealogie Nederland', verzond eerder soortgelijke brieven, toen onder de naam Willem L.J.J. Pince van der Aa, ook voorzitter van de Stichting Genealogie Nederland (niet te verwarren met het Centraal Bureau voor de Genealogie).

Maar Lambertus, alias Pince, is een oplichter en al twee keer eerder veroordeeld.

In 1997 werd hij, een boekhandelaar met een zaak in Rotterdam, in hoger beroep door het gerechtshof in Den Haag veroordeeld tot een boete van 25.000 gulden waarvan vijftienduizend voorwaardelijk en een proeftijd van twee jaar.

In november 2004 werd hij door de correctionele rechtbank van Antwerpen veroordeeld tot een gevangenisstraf van een jaar, met een boete van vijftienduizend euro en een verbod handel te drijven in België gedurende vijf jaar.
Pince van der Aa is zelfs in Duitsland en Engeland actief geweest als verkoper van nepstambomen.
In Duitsland werkte hij onder de naam Wilhelm von der Aa en in Engeland onder de naam William Pince Publishers.
Daar kreeg hij een waarschuwing van de nationale consumentenorganisatie wegens misleidende reclame.

Het lijkt de man niet te stoppen.
Zijn handelswijze is telkens gelijk.
Hij stelt genealogie als levenswerk te beschouwen en zegt tijdens zijn onderzoekingen telkens op de naam van de geadresseerde te zijn gestuit, dat hij het geheel zo interessant vindt, dat hij besloten heeft zijn bevindingen te boek te stellen.
De ontvanger van zijn brief is de gelukkige die mee mag profiteren: voor 49,95 (normaal 77 euro!) krijgt de snelle intekenaar de geschiedkundige ontwikkeling van zijn of haar familie in een mooi boekwerk.

Plus dus eventueel wapen in een houten lijst.
Hoe goedwillend hij ook lijkt te zijn, je zult hem nooit persoonlijk kunnen bedanken.
Hij heeft geen adres, geen telefoon en geen e-mail.

De 47-jarige Lambertus of Pince wil dus vooral onzichtbaar blijven.
Zijn stichting staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel in Den Haag.

Pince staat te boek als voorzitter en is de enige zelfstandig bevoegde bestuurder.
Op zijn adres aan de Broekweg 70 in Leidschendam-Voorburg is geen telefoonaansluiting geregistreerd.

Het nummer dat de Kamer van Koophandel op dat adres in haar registers heeft, blijkt afgesloten.

Geïnteresseerden in zijn aanbieding kunnen ook telefonisch (20 cent per minuut) een bestelling plaatsen.

Wijzelf zouden er ook in staan, beloofde de voorzitter, een zekere W.L.J.J. Pince van der Aa.
Zijn fijne dubbele naam had hem weliswaar niet belet iets raars op te schrijven (want ’voorouderlijk onderzoek’ lijkt me toch heus onderzoek door voorouders gedaan en niet door meneer Pince van der Aa), maar dat zal de meeste geadresseerden worst wezen.
Die willen nu eindelijk wel eens weten hoe het zit met opa en oma en nog verder, en of ze misschien van een baron in de buurt afstammen.

Ik houd me al jaren bezig met genealogie, een onschuldig en vriendelijk tijdverdrijf dat heel wat mensen van de straat houdt, en een familie zonder overspannen verhalen ben ik nog nooit tegengekomen.
Bij ons bijvoorbeeld ging het gerucht dat er ergens een kasteeltje in Noord-Frankrijk was en dat onze voorzaten afstamden van zigeuners – kijk maar naar de ogen van je tantes!
Allemaal onzin: de Schoutens waren dagloners in de buurt van Wijk bij Duurstede en haalden op geen enkele wijze het nieuws en ook onder mijn verdere voorouders bevinden zich geen uitschieters, behalve dan misschien die slager die een klant achterna liep, schreeuwende ’Waer is dien schelm, ick wil hem doodt steecken’.

Maar genealogie is typisch een gezonken cultuurgoed.
Vroeger was het voorbehouden aan edellieden en patriciërs die er hun status mee poogden te bevestigen, maar in de geëmancipeerde 20ste eeuw drong het tot Jan met de pet door dat hij toch heus evenveel voorouders bezat als de koningin.
Op deze verse honger naar voorgeslacht speelt de Stichting Genealogie Nederland in met flauwekul-stamboompjes die ze zelf in elkaar heeft geflanst en waar geen enkel archiefstuk aan te pas is gekomen.
„Niet doen!”, zei ik dus tegen mijn moeder, die het bijgeleverde wapen al haast aan de muur zag hangen.
Oké, jongen, zei ze verstandig en teleurgesteld.
Inmiddels haalde deze vorm van oplichterij het tv-programma ’Radar’ en kregen we ook de oplichter zelf te zien, voor zijn woning te Leidschendam.

Hij was vanzelfsprekend onaangenaam verrast door de camera en de mededeling dat nogal wat mensen verdriet van zijn activiteiten hadden, en baande zich morrend met zijn vrouw, die blijkens haar zeggen ’er allemaal niks van af wist’, een weg naar binnen.
En o ja, hij zou zijn advocaat eropaf sturen.
Het was Nederlandse truttigheid in optima forma, een oplichter die de onnozelaars om zich heen iets van nul en generlei waarde aanbiedt en zich uit de voeten maakt als de koddebeier eraan komt.
Door mijn wimpers zag ik mijn voorouders rond de kwakzalver staan.

Met dergelijke brieven verleidt Pince van der Aa steeds opnieuw klanten tot het kopen van 'gebakken lucht'.