“Marietje, Marietje, waar zit je nu”. Crijna van Eijk had al een paar keer haar dochter Marietje geroepen. Waar zat ze nu? Daarom ook nog maar eens buiten geroepen. “Marietje, thuiskomen, je moet even een boodschap doen”. En ja hoor, daar kwam Marietje al aangelopen. “Marietje, ga eens gauw naar Blanket op de Gouwe en haal daar een kan bier op”. “Ja, moeder, ik ga al”, en weg was het meisje. Al vijftien jaar, maar eigenlijk nog een kind. Altijd vrolijk en ook nu zwaaide ze naar haar moeder, die al lang weer vergeten was dat ze haar zo had moeten zoeken. Marietje liep vanuit de Komijnsteeg door de Keizerstraat naar de Gouwe tot even na het Nonnenwater naar de winkel van Blanket. “Graag een kan bier” zei Marietje in de winkel en reikte Frans Blanket de lege kan aan. ”Zo, meisje, jij bent toch een dochter van Willem van der Noot? (1)  Moet je vader geen tabak hebben, of anders je broer Daniel?” “Ja, dat weet ik niet, hoor” zegt Marietje en ze wil weer snel de winkel uit, want ze vindt Frans Blanket eigenlijk maar een griezelige man, met zijn rare Duitse accent. “Ja, ga het thuis eerst maar even vragen en kom dan maar achterom bij mijn poort aan het Nonnenwater”, zegt de winkelier.

En weg is Marietje. De terugweg gaat wat langzamer dan de heenweg. Want het is nog een hele kunst om een volle kan bier, zonder te morsen over de Gouwe en door de Keizerstraat naar huis te brengen. Maar het lukt haar ook deze keer weer. “Daar ben ik weer” roept Marietje. “Moeder, waar is vader? Blanket wil weten of hij nog tabak nodig heeft”. Willem van der Noot heeft zijn dochter al thuis horen komen. “Ja, dat is goed” zegt hij tegen haar. “Haal maar een zakje tabak voor me op.” En daar gaat Marietje weer. Haar moeder ziet haar voor de tweede keer alweer vrolijk zwaaiend de Komijnsteeg uitlopen. Moeder Crijna moet in zichzelf lachen om zoveel jeugdige onschuld. “Hoe lang nog”, denkt ze wat weemoedig bij zichzelf.
Als Marietje een tijdje later thuiskomt met de tabak voor vader merkt niemand, dat het meisje anders is dan daarvoor. Haar vader en moeder hebben het te druk om op hun dochter te letten. Stil kruipt ze in een hoekje van de kleine woning.

Maar ‘s avonds valt het Crijna op, dat haar dochter stiller is dan anders. Haar aanstekelijke vrolijkheid van eerder op de dag is helemaal verdwenen. “Is er iets Marietje, scheelt er wat aan”, vraagt Crijna. Marietje geeft geen antwoord, maar krijgt een kleur als vuur. Moeder Crijna dringt aan. “Is er soms iets gebeurd, hebben ze je geplaagd”. “Nee, moeder, roept Marietje boos en ze rent weg. Maar dan valt er ineens iets uit haar rok en rinkelt over de grond. Marietje bukt zich snel en wil de ‘zesenhalf’ gauw oprapen. Maar moeder is haar voor. Zij raapt het geldstuk op en vraagt verbaasd “Hoe kom jij aan dat geld?"
Marietje begint te huilen en met horten en stoten vertelt ze wat er die middag gebeurd is. Toen ze met het geld voor de tabak bij de poort van Blanket aan het Nonnenwater was gekomen, stond de winkelier haar al op te wachten. “Kom maar hier heen”, wenkte hij het meisje. En toen ze eenmaal in de poort was had hij de deur op slot gedaan. Wat er toen gebeurde durfde ze eigenlijk niet aan haar moeder te vertellen. Maar Crijna bleef geduldig volhouden. En toen kwam het hele verhaal eruit. Blanket had haar bij haar borsten gepakt en geprobeerd haar te zoenen. Hij had de klep van zijn broek losgemaakt en haar onder haar rokken gegrepen. Ze had zich verweerd en zich los weten te rukken. Maar Blanket wist haar toch weer in zijn winkel terug te krijgen en heeft zich daar wederom ontbloot. Uiteindelijk heeft hij haar niets gedaan, maar ze was heel erg geschrokken en zeer ontdaan. Hij gaf haar toen de tabak en het geldstuk en heeft haar gesmeekt om het niet aan haar ouders te vertellen. Pas toen ze dat beloofde mocht ze weg van hem.